Gotowość do wykonywania pracy

Gotowość do wykonywania pracy nie jest tożsama z przebywaniem w wyznaczonym do niej miejscu i czasie. Niezbędny jest przy tym taki stan psychofizyczny pracownika, który umożliwia mu rzeczywiste wykonywanie pracy – czyli wskazujący nie tylko na chęć, ale również możliwość wykonywania powierzonych czynności. Nie bez znaczenia pozostają tu również kwalifikacje zdrowotne i zawodowe niezbędne do wykonywania pracy.

Do prawnej kategorii czasu pracy nie zalicza się okresów, w których pracownik nie pozostaje w „dyspozycji” pracodawcy (np. w czasie strajku), albo przybywa w wyznaczonym miejscu, ale w stanie uniemożliwiający wykonywanie poleceń pracodawcy (np. w stanie nietrzeźwości).

Na mocy przepisów szczególnych, do czasu pracy wlicza się niektóre przerwy w pracy, podczas których pracownik nie wykonuje pracy, a nawet nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy ( w rozumieniu art.128 k.p.).

• 15-minutowa na posiłek (art. 134 k.p.);
• przerwa ustanowiona dla regeneracji sił pracowników, zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia (art. 145 K.p.);
• dwie przerwy po 30 min. przysługujące pracownicy na karmienie dziecka piersią, a gdy karmi ona więcej niż jedno dziecko-dwie przerwy po 45 min. (art. 187 K.p.);
• przerwa na gimnastykę usprawniającą przysługująca osobie niepełnosprawnej;
• czas przeznaczony na przeprowadzenie w godzinach pracy badań lekarskich w związku z ciążą (art. 185 § 2 K.p.);
• czas niewykonywania pracy, w związku z przeprowadzanymi w godzinach okresowymi i kontrolnymi badaniami lekarskimi (art. 237³ 3 k.p.);
• czas szkolenia pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237³ 2 i 3 k.p.).

Nie zaliczamy do czasu pracy, czasu usuwania następstw wadliwie wykonanej pracy oraz powstałych w ich wyniku usterek. Praca tego rodzaju nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych, nawet jeśli wykonywana jest poza normalnymi godzinami pracy.

Autor: Monika Smulewicz